Rabu, 28 Agustus 2013

Aja Ngrumpi !

Waosan: Mateus 18: 15-20. 
Pamuji: 
KPK 312: 1, 3
Nats : “Yèn sedulurmu duwé keluputan, paranana lan tuduhna luputé. Kuwi tindakna klawan sesidheman, ijèn padha ijèn. Yèn sedulurmu mau nggugu tembungmu, ateges kowé bathi, awit ora kélangan sedulur.” (ayat 15)
Kados pundi reaksinipun tiyang kathah yen wonten tiyang ingkang nggadhahi kalepatan? Adatipun tiyang mboten melehaken karana ajrih, karana jengkel, utawi malah tiyang mungel “Ben, ben dirasakne pituwase (akibatnya) mengko.” Adatipun malah ngrumpi (ngrasani) mrika-mriki, nadyan menika sedherek piyambak, temah kucem asmanipun. Tiyang ingkang lepat menika lajeng rumaos kewirangan.
Gusti Yesus ngersakaken tiyang ingkang nggadahahi kalepatan dipun welehaken kanthi sesidheman. Menika nedahaken bilih tiyang lepat kedah dipun reksa lan dipun ajeni. “Wong luput” pancen nggih lepat, ewasamanten mboten pareng dipun wirang-wirangaken. Srana dipun reksa lan dipun ajeni, tiyang ingkang dipun welehaken badhe langkung gampil nglenggana, ngakeni kalepatanipun. Pramila kita kedahmeyakinkan bilih piyambakipun boten badhe kawirangaken. Tiyang lepat mboten purun ngakeni kalepatanipun karana rumaos badhe kawirangan.
Dados dhasar kita yen murugi lan badhe melehaken sedherek ingkang nggadhahi kalepatan kedah manah ingkang kebak katresnan lan ngajeni dhateng sedherek menika. Mboten pareng wonten raos ngigit-igit utawi gregeten. Yen kita saged nyadharaken kalepatanipun lajeng mratobat, kita mboten kecalan sedherek. Sadaya warganing pasamuwan menika aji, kalebet ingkang saweg nggadhahi kalepatan; kados dene Gusti Yesus anggenipun madosi menda setunggal ingkang ketriwal, amargi menda menika –nadyan namung setunggal- aji.
Kados pundi marginipun supados sedherek kita ingkang kita welehaken menika yakin bilih asmanipun mboten badhe dipun wirangaken? Kita kedah nggadhahi komitment (janji) dhateng diri kita piyambak bilih mboten badhe nyritakaken kalepatanipun tiyang sanes dhateng sintena kemawon. Kejawi yen tiyang menika mboten saged dipun tuturi, lajeng kita lapuraken dhateng pradataning pasamuwan. [ST]
“Wong kang seneng ngrasani lupute liyan, ora ngajeni Gusti kang nitahake manungsa kabeh.”


Selasa, 27 Agustus 2013

Batu Sandungan

Bacaan: Matius 17: 24-27
Pujian: KJ 429:3
Nats : “Tetapi supaya jangan kita menjadi batu sandungan bagi mereka, pergilah memancing ke danau. Dan ikan pertama yang kaupancing, tangkaplah dan bukalah mulutnya, maka engkau akan menemukan mata uang empat dirham di dalamnya. Ambillah itu dan bayarkanlah kepada mereka, bagi-Ku dan bagimu juga.” (ay. 27)
Pak Jamrut salah satu Ketua RT yang beragama Kristen. Ia seorang yang taat semua aturan yang disepakati oleh warga di kampungnya. Misalnya: kerja bakti setiap minggu pertama setiap bulannya. Selaku Ketua RT, ia mengajak warganya untuk taat kepada aturan yang telah disepakati bersama. Ketika kerja bakti pada hari Minggu pagi, Pak Jamrut beribadah pada sore harinya. Di samping itu, ia juga taat membayar pajak kepada negara. Di gereja, dia rajin mempersembahkan Persembahan Bulanan, talenta dana abadi, uang untuk pembangunan gereja, dan lain lain. Prinsip Pak Jamrut adalah sebagai orang Kristen jangan menjadi batu sandungan bagi orang yang ada di sekitarnya.
Ia sangat memahami, sebagai Ketua RT, Kristen lagi, tentunya bagaikan ikan di dalam akuarium. Artinya, bahwa segala tindak tanduknya akan selalu dipantau dan dinilai oleh orang lain. Ia sangat menjaga supaya orang lain tidak mengatakan “Wong Kristen kok kaya ngono”.
Tuhan Yesus juga mengajarkan kepada para muridNya dan kita semua untuk setia kepada Bapa di surga dan setia juga kepada pemerintah. Tuhan Yesus dan para murid-Nya masing-masing membayar dua dirham kepada pemungut bait Allah. Tindakan Tuhan Yesus dan para murid-Nya merupakan pembelajaran bagi kita semua untuk setia kepada aturan pemerintah (penguasa) yang berupa ketaatan untuk membayar bea dan pajak. Dengan demikian, kita tidak menjadi batu sandungan bagi orang yang ada di sekitar kita. Amin (DG)
“Jika kaki Anda tersandung, itulah saatnya anda berlutut.” (Frederick Beck)


Senin, 26 Agustus 2013

Padha Raket Rukuna !

Waosan: I Korinta 1: 1- 19. 
Pamuji: 
KPK 319
Nats : “Ewadene kowe dak pituturi para sedulur, marga saka Asmane Gusti Yesus Kristus, kowe kabeh dipadha saiyeg, sarta aja nganti ana pasulayan ing antaramu; nanging kowe padha raket rukuna, tunggal budi sarta tunggal pangrasa” (ay.10)
Nalika taksih alit, kula asring tukaran kaliyan adik-adik kula. Ing salah satugaling wekdal dipunpituturi dening bapak kula mekaten: “aja padha tukaran ta, mundhak rejekine ngadoh saka kita, karana rejeki bakal teka yen kita padha raket lan rukun.” Sanyata punika kabukten saestu, ing wekdal kula sampun dewasa ngraosaken bilih rukun lan raket ing sasedherek punika ndhatengaken berkah.
Pituturipun Rasul Paulus punika mawi landhesan ingkang gumathok. Paulus ngengetaken bilih sesambetanipun para sedherek kaliyan Gusti Yesus Kristus, lan para sedherek punika inggih sedherekipun Paulus lan antawisipun para sedherek punika ingih sami-sami dados sedherek. Karana sedaya sami dados sedherek pramila kedahipun sami saiyeg, boten wonten pasulayan ing antawisipun sesamining sedherek. Sedaya kedah sami raket rukun, tungal budi lan tunggal pangrasa.
Raket rukun punika saged ugi dipun mangertosi sami dene: “Wusana, para sedulurku, padha bungaha, udinen supaya awakmu sampurna. Tampanana sakehing pituturku. Padha di sarujuk, lan padha olaha atut rukun, temahan Gusti Allah etuking sih katresnan lan tentrem rahayu bakal nunggil karo kowe.” (II Kor. 13 : 11).
Gusti Yesus ngersakaken kita sedaya sami raket lan rukun, kados dene Gusti Yesus lan Sang Rama tansah rumaket. Sesambetan ingkang raket lan rukun, sami saiyeg, boten wonten pasulayan, ananging sarujuk, tunggal budi lan tunggal pangrasa badhe nuwuhaken berkah saking Gusti. Berkahipun Gusti badhe lestantun wonten ing gesang kita menawi kita mangun sesambetan ingkang raket lan rukun.
Kita ugi enget paribasan ingkang mekaten: “Rukun agawe santosa, crah agawe bubrah.” Menawi ngalami pasulayan, agengipun ngantos crah, swawi enggal enget dhateng piwucal dinten punika: “rumaketa lan rukuna,” swawi enggal nyuwun pangapura lan ingapura. [BPur]
Saratipun raket lan rukun: nyuwun ngapura lan ingapura.


Jumat, 23 Agustus 2013

Ketika Harus Tersungkur

Bacaan : Matius 17 : 1-13.
Nyanyian: KJ 364
Nats : “Mendengar itu tersungkurlah murid-murid-Nya dan mereka sangat ketakutan” (ayat 6)
Bila anda salah seorang penggemar olah raga tinju, pasti suatu ketika anda pernah mendengar kata “tersungkur”. Seorang petinju dikatakan kalah KO apabila tersungkur di atas ring tinju akibat pukulan dari lawannya. Makna kata tersungkur menurut kamus bahasa Indonesia adalah jatuh terjerembab dengan muka mengenai tanah. Dapat kita simpulkan suatu keadaan terjatuh yang sangat parah sampai muka mengenai tanah.
Apakah anda pernah tersungkur? Mungkin pernah, pada saat anda mengendarai sepeda motor. Atau bagi anda penikmat olah raga alam seperti terjun payung atau pendaki gunung. Sangat mungkin anda pernah jatuh tersungkur. Tentu rasanya sakit dan tidak enak. Dalam arti yang lain, apakah anda juga pernah “tersungkur” dalam kehidupan ketika pencobaan, tantangan dan rintangan ada di hadapan anda? Membuat anda serasa kalah dan tersungkur menghadapinya?
Murid-murid Yesus tersungkur ketakutan ketika mendengar suara menggelegar, ketika mereka berada di sebuah gunung tinggi. Dan Yesus tahu bagaimana mengatasi ketakutan di hati para murid. Dia menyentuh lalu mengajak para murid untuk bangkit dan berdiri. Sentuhan Yesus sebagai pemimpin mereka tentu menjadi sentuhan yang meyakinkan. Ada garansi kepastian dalam sentuhan Tuhan. Apalagi ketika kita mendengar suaranya, “berdirilah dan jangan takut!”
Anda sedang merasa tersungkur saat ini? Mungkin ada beberapa hal yang menjadikan anda merasa kalah dan tersungkur. Jika demikian, berikan hati anda untuk mendapatkan sentuhan Tuhan. Bukalah hati anda, dan dengarkan suara lembutNya. “Berdirilah dan jangan takut!” Ya, kita tak perlu takut. Karena Dia ada di sisi kita. Dia menjaga kita, melindungi kita bahkan memberkati kita. Jangan tersungkur terlalu lama. Bangkit dan berdirilah, di hadapan anda ada Kristus yang maha Pengasih, Sang Penolong yang sejati. [Oka]
Saat tersungkur adalah saat yang tepat untuk merasakan besar dan kuatnya kuasa pertolongan TUHAN.

Kamis, 22 Agustus 2013

Pasambat

Waosan  : Filipi 2 : 12 – 30. 
Pamuji : 
KPK  128
Nats : “Lakonana samubarang kabeh kalawan tanpa panggrundel lan suwala….” (ayat 14)
Tumindak lan sikapipun tiyang setunggal lan sanesipun boten sami anggenipun ngadhepi pacoben salebeting gesangipun. Wonten ingkang kiyat ugi wonten ingkang gampil semplah lajeng nglokro. Kathah tiyang ingkang gampil sambat tinimbang saos sukur nalika ngadepi pakewed / pacoben. Pasambat dados pratandha ringkihing manungsa. Awrating tuntutan gesang kados dene bab ekonomi, pendidikanndadosaken kathah tiyang sami sambat, sambat bab regi-regi ingkang saya awis, ugi awising biayapendidikan. Tiyang ugi sesambat bab gesang bebrayatan.  Sambat bilih sampun boten tresna malih dhateng semah, boten cocok malih kaliyan semah, sambat ningali tumindaking anakipun ingkang nakal, lsp.
Nalika Rasul Paulus nyerat layangipun dhateng pasamuwan Filipi, panjenenganipun dipun kunjara. Rasul Paulus ngalami gesang ingkang awrat. Panjenenganipun boten bebas malih. Nadyan mekaten tekadipun Paulus martosaken Injil boten kandhek karana kakunjara. Saking pakunjaran punika Rasul Paulus paring kakiyatan, pepeling, lan piwucal dhateng pasamuwan-pasamuwan ingkang dipun ladosi, antawisipun pasamuwan Filipi. Paulus ngengetaken pasamuwan Filipi, senajan wonten kasangsaran lan rekaosing gesang, boten perlu ajrih. Gusti Allah sumbering kakiyatan tansah nunggil umatipun. Sacara kamanungsan Rasul Paulus ngarosaken kasangsaran, ananging sacara karohanen tetep saos sukur dhateng Gusti, dene taksih saged ngiyataken pasamuwan Filipi supados nglampahi gesangipun tanpa panggrundel lan suwala.
Kawontenanipun manungsa punika kathah kakirangan lan kalemahanipun, ingkang asring ndadosaken manungsa sambat. Nanging sampun ngantos kita mutung lan nglokro. Kita kedah wantun ngadhepi sedaya perkawis gesang kita. Kita pitados bilih Gusti Allah kersa paring kakiyatan lan pitulungan. Boten wonten perkawis gesang ingkang boten saged dipun rampungi menawi sedaya kita adhepi srana pamuji lan pandonga dhateng Gusti. Gusti mesthi paring kekiyatan lan kawicaksanan dhateng kita ngadhepi pacoben lan ribeting gesang. Amin. (AR)
Celak dhateng Gusti ndadosaken kita kiyat ngadhepi pacoben.


Rabu, 21 Agustus 2013

Bersatu Kita Teguh

Bacaan: Filipi 2:1-11. 
Pujian: 
KJ no.249
Nats : “… hendaklah kamu sehati sepikir, dalam satu kasih, satu jiwa, satu tujuan” (ayat 2b)
“Bersatu kita teguh, bercerai kita runtuh.” Pepatah lama tersebut tidak akan pernah usang dimakan jaman. Sejak jaman perjuangan, leluhur kita menyadari betul bahwa hanya dengan bersatu maka kita dapat mengusir penjajah dari bumi Indonesia. Dalam hal ini, mereka memiliki visi dan tujuan yang sama, yaitu Indonesia yang merdeka.
Kesatuan visi dan tujuan rupanya tak luput dari perhatian Paulus. Dalam suratnya kepada Timotius dan jemaat di Filipi, ia menekankan betapa pentingnya persatuan Jemaat. Memang bukanlah hal yang mudah untuk dapat menyatukan hati, pikiran, kasih, jiwa dan tujuan pada saat yang bersamaan. Namun demi kesatuan Jemaat maka tiap-tiap orang harus belajar untuk rendah hati, menghargai orang lain dan belajar untuk melihat kepentingan yang lebih besar dibandingkan dengan kepentingan pribadi.
Bayangkan saja, bagaimana jadinya sebuah bangsa atau Jemaat yang setiap pribadi yang ada di dalamnya masing-masing memiliki visi, tujuan dan kepentingan yang berbeda dan berupaya sedemikian rupa agar dirinya dianggap lebih baik dibanding orang lain? Saya yakin bahwa bangsa atau Jemaat tersebut akan segera berada di ambang kehancuran.
Paulus mengingatkan, untuk memulai menjadi pribadi-pribadi yang dapat sehati sepikir, dalam satu kasih, jiwa dan tujuan. Untuk itu kita harus meneladani sikap Kristus yang telah mengosongkan diriNya dan mengambil rupa seorang hamba. Ini berarti bahwa sikap hidup yang penuh kerendahan hati dan tidak mementingkan diri sendiri serta saling melayani menjadi dasar yang mendasari diri kita untuk dapat sehati sepikir dalam satu kasih, satu jiwa dan satu tujuan. Apabila kita mau berupaya melakukan itu semua, baik sebagai komponen bangsa ataupun jemaat, maka artinya kita sudah mengarah ke arah yang tepat. Amin. [DK]
Hal tersulit dalam kehidupan ini bukanlah untuk melampaui orang lain, tetapi melampaui ego dan diri kita sendiri.


Selasa, 20 Agustus 2013

Imunisasi Iman

Waosan: Mateus 14:22-36.   
Pamuji: 
KPK 116
Nats : “Para murid sing ana ing prau mau nuli padha sujud, nyembah marang Gusti Yésus, karo matur: “Panjenengan menika saèstu Putranipun Allah.” (ayat 33)
Imunisasi menika artosipun setunggaling pangupaya kangge nuwuhaken piranti kekebalan tubuh saking manekawarna sesakit ingkang saged nular kanthi dipun lebeti bibit penyakit pejah utawi ingkang sampun dipun lemahaken daya ganasipun. Sahingga saged nuwuhaken daya kebal saranduning badan. Program imunisasi menika dipun anggep gagal, awit asring manggihi putra sabibaripun dipun imunisasi lajeng benter inggil dados rewel. Pangertosan bab imunisasi menika wigatos sanget supados tiyang mboten nglokro awit efek samping imunisasi menika. Manawi tiyang sepuh mangertos bilih panas lan sakiting putranipun menika namung sawetawis wekdal, lan dipun betahaken minangka pratanda sae rumasuking piranti imun, mesti kemawon tiyang lajeng kanthi bingah nindakaken imunisasi menika. ///
Rasul Petrus nalika taksih manther panyawangipun tumuju dhateng Gusti Yesus, piyambakipun saged lumampah napak sak inggiling toya segara. Nadyan katiyubing angin banter inggih mboten dipun raosaken. Nanging sareng enering kawigatosanipun ewah saking Gusti Yesus, piyambakipun ngraosaken santering angin tlaga. Temah dados ajrih lan ambles malah meh kasileb toya talaga. Meh kemawon Petrus bilai. Rahayunipun Gusti Yesus paring pitulung kanthi mulungaken astanipun. Nanging, mugi ndadosana pemut bilih kanthi meh ambles ing toya talaga menika Petrus lan para siswa mangertos bab wigatos lan antebing kapitadosan. Satemah sami manteb imanipun dhateng Gusti Yesus, tumuli sami sujud nyembah lan ngraosaken piyambak panjamahing astanipun. Cobi manawi Petrus mboten ngantos meh kerem ing talaga, mbok menawi panyawanging para siswa dhateng Gusti Yesus inggih namung satunggaling tiyang ingkang ngedab-edabi, guru lan tukang nambani nembe sakit. Kacilakan, kegagalan, sesakit lan pacoben saged lan mugi dados imunisasi iman kapitadosan kita. Sampun ajrih lan getun sanget-sanget. [HS]
“Kesisahan lan sesakit ingkang kita tampi adamel kandeling iman kapitadosan.”



Senin, 19 Agustus 2013

Ikan Segar

Bacaan : Matius 14:13-21. 
Nyanyian: 
KJ 375: 1
Nats : “…. mereka mengumpulkan ikan yang baik ke dalam pasu dan ikan yang tidak baik mereka buang….” (ayat 48)
Ikan sebagai sumber protein yang tinggi bagi kesehatan tubuh, akan sangat baik jika dikonsumsi secara tepat. Namun, yang baik dikonsumsi adalah ikan yang segar. Bagaimana caranya membedakan antara ikan segar dan ikan busuk? Tanda ikan yang masih segar adalah: dagingnya kenyal, mata jernih dan menonjol, sisik kuat dan mengikat, sirip kuat, warna keseluruhan termasuk kulit cemerlang, insang berwarna merah, dinding perut kuat, dan bau ikan segar. Ikan segar semacam ini sangat enak untuk dikonsumsi. Berbeda dengan ikan busuk dengan ciri-ciri: mata suram dan tenggelam, sisik suram dan mudah lepas, warna kulit suram dengan lender tebal, insang berwarna kelabu dengan lender tebal, dinding perut lembek, keseluruhan sisik berwarna kelabu dan berbau busuk. Ikan seperti ini sebaiknya tidak dibeli. Hati-hati memilih ikan!
Sama seperti orang dalam perumpamaan di perikop ini yang memilih ikan yang baik saja. Sedang ikan yang tidak baik akan mereka buang. Kisah ini dipakai Tuhan Yesus sebagai perumpamaan: syarat masuk dalam kerajaan surga. Ini adalah perumpamaan terakhir yang dipakai Tuhan Yesus dalam kumpulan perumpamaan di Matius 13. Ini merupakan pengajaran bagi kita bagaimana pentingnya memperhatikan syarat untuk dapat masuk ke dalam kerajaan surga, dan salah satunya adalah menjadi “ikan segar”.
Jika ikan segar saja memiliki ciri-ciri yang bisa dikenal dengan sangat jelas, terlebih lagi memiliki sikap hidup dan hati yang baik seperti Tuhan Yesus ajarkan dan kehendaki dalam kehidupan kita. Hal kerajaan surga menjadi tujuan akhir dalam kehidupan iman kita bersama Allah. Meski Tuhan Yesus telah memberikan diri untuk mengambil alih penebusan dosa bagi kita, namun ada tanggung jawab dan kebebasan kita untuk memilih penebusan dosa itu: mau menjadi ikan segar ataukah ikan busuk. Tentu tidak ada yang mau menjadi ikan busuk. Jika demikian, apa yang harus kita kerjakan supaya kita bias menjadi seperti ikan segar yang patut dipilih? Berpandanganlah yang jernih, berhatilah yang murni, dsj. [dee]
“Kemenangan yang paling indah ialah yang bisa menaklukkan hati sendiri” (La Fontaine)


Jumat, 16 Agustus 2013

Ngurmati Wong Asor

Waosan: Mateus 13: 53-58.     
Pamuji: 
KPK 211
Nats : “Mulané Gusti Yésus ing kutha Nasarèt kono ora nindakaké mujijat akèh, jalaran wong ing kono padha ora precaya marang Panjenengané.” (Ayat 58)
Umumipun tiyang gampil ngremehaken tiyang sanes karana ningali asalipun, drajat lan pangkatipun. Tiyang badhe dipun ugemi wicantenipun lan dipun ajeni tumindak sarta pakaryanipun yen tiyang menika pancen asalipun saking brayat ingkang kajen, drajat lan pangkatipun inggil. Kosokwangsulipun yen asalipun saking brayat ingkang asor, drajat lan angkatipun andhap, menapaa kemawon ingkap dipun ucapaken lan dipun tindakaken asring diremehaken dening tiyang sanes.
Lah makaten ugi ingkang dipun dening Gusti Yesus lan pamawasipun tiyang-tiyang Nazaret. Gusti Yesus dipun remehaken karana Panjenenganipun namung putranipun tukang kayu, boten kagungan drajat lan pangkat menapa-menapa ing tengahing masyarakat. Tiyang-tiyang Nazaret boten pracaya dhateng kawicaksanan lan panguwasanipun Gusti Yesus. Patrapipun tiyang-tiyang ingkang ngremehaken menika mitunani dhirinipun piyambak. Piwucal lan mujijatipun Gusti Yesus boten katindakaken ing ngriku.
Cariyos menika memulang dhateng kita supados kita sampun ngantos ngremehaken tiyang sanes, nadyan namung andhap drajat lan pangkatipun. Sampun ngremehaken Koster / Merbot greja, Pengurus Kelompok, Penatua / Diaken ingkang taksih enem. Sampun ngremehaken Rencang (Pembantu Rumah Tangga), tukang kebon ing kantor, tukang sampah, juru parkir, lsp. Sampun ngremehaken tiyang tani, nelayan lan peternak. Lumantar tiyang-tiyang menika kita saged pikantuk piwucal lan pitulungan sarta berkahipun Gusti.
Ingkang menika sumangga kita gatosaken kanthi lebet menapaa kemawon ingkang dipun ucapaken. Kita raosaken wigatosing pakaryanipun tiyang-tiyang menika kangge kita lan tiyang kathah. Sumangga kita tansah saos sokur dhumateng Gusti atas tiyang-tiyang menika lan nyuwunaken berkah kagem karaharjanipun (kesejahteraan) tiyang-tiyang menika. [ST]
“Wong bakal kinurmatan yen gelem ngajeni wong asor.”


Kamis, 15 Agustus 2013

Kelemahlembutan Yang Berkhidmat

Bacaan : Yakobus 3 : 13 – 4 : 12         
Nyanyian: 
KJ 353
Nats : “Siapa di antara kamu yang bijaksana dan berbudi? Baiklah ia dengan cara hidup yang baik menyatakan perbuatannya oleh hikmat yang lahir dari kelemah lembutan” (ayat 13)
Di suatu jemaat ada badan pembantu yang bernama Komisi Dorkas yang beranggotakan sekitar 250 orang janda. Dalam kegiatannya Pengurus Dorkas setiap bulan mengunjungi anggotanya terutama yang sedang sakit, mengalami pergumulan, dan permasalahan. Dengan segala keterbatasan pengurus yang sudah usia lanjut melakukan kunjungan dengan penuh kelemahlembutan dan semangat melayani. Kunjungan tersebut tidak sia-sia karena dirasakan manfaatnya, sangat menghibur, menyukacitakan, bisa curhat. Semua itu dapat terjadi karena dalam kelemah lembutan tersebut ada hikmat dari Allah, sehingga mempunyai kemampuan dan kemauan melaksanakan pelayanan.
Bacaan kita membahas tentang hikmat yang dari Allah, yang harus dinyatakan dalam perbuatan sehari-hari dengan sikap lemah lembut. Perhatian Yakobus terutama ditujukan kepada tingkah laku manusia. Dengan ukuran itulah hikmat dinilai. Hikmat tidak memisahkan kita satu sama lain, sebaliknya mendekatkan kita satu sama lain. Tuhan memberikan kebenaranNya sebagai hikmat tertinggi melalui firmanNya. Allah menganugerahkan kemampuan untuk memecahkan masalah-masalah secara rohani, untuk membedakan, menyadari dan membuat pilihan yang tepat.
Yakobus juga mengajarkan agar pengetahuan menghasilkan perbuatan baik, tidak melibatkan diri pada pertengkaran, menfitnah, mencemarkan nama baik, mencari kesalahan-kesalahan orang lain. Apabila itu dilakukan berarti menghakimi orang lain, mengangkat dirinya sebagai pembuat hukum dan hakim bagi orang lain. Hal ini berarti menyangkal Allah sebagai Pembuat hukum dan Hakim. Hanya Allah yang mempunyai kuasa menghakimi dan melaksanakan keputusanNya, Ia dapat menyelamatkan kita dan Ia dapat pula membinasakan. Mari kita buktikan hikmat yang diberikan Allah kepada kita dengan melakukan segala pekerjaan dan pelayanan dengan lemah lembut dan penuh kasih. (Sri)
Tanpa hikmat, emas mudah sekali hilang dari mereka yang memilikinya. (Namosir)


Rabu, 14 Agustus 2013

Kendhali

Waosan: Yakobus 3: 1-12.     
Pamuji:
 KPK 72
Nats : “Wong sing ora tau gawé keluputan srana tembung kuwi wong sing sampurna, lan bisa ngendhalèni badané sekojur temenan.”  (Ayat 2)
Satunggaling dinten wonten kusir dokar ingkang mecuti jaranipun ingkang “mogok”. Ketingalipun jaran menika nesu dipun pecuti, lajeng nylenthak-nylenthak. Bilai! Sikilipun jaran ingkang nylenthak-nylenthak nyanthol ing kajeng ingkang ndlujur mengajeng. Lampahipun miring lan nyemplung ing kalen pinggiring margi. Karana boten saged ngendhaleni dhiri lan boten purun dipun kendhaleni, lajeng sadaya ngalami bilai.
Pancen ilat kita ewed sanget dipun kendhaleni. Ilat ngolah sadaya tembung maneka warni. Saking ilat tutuk kita saged ngedalaken tembung ingkang sae lan ngremenaken malah nentremaken. Nanging ugi saged ngedalaken tembung ingkang kados geni ingkang ngobong; boten namung mbilaeni dhiri kita piyambak, nanging mbilaeni tiyang sanes.
Nadyan ilat ewed sanget dipun kendhaleni, nanging ilat ngolah pitembungan saking printahipun otak(pangangen-angen, pikiran) kita. Yen otak, pangangen-angen lan pikiran kita resik, ilat kita badhe ngolah suwanten ingkang sae, tutuk kita badhe ngedalaken tembung-tembung ingkang prayogi.
Nadyan ewed dipun kendhaleni, ilat kita tetep kedah dipun kendhaleni kanthi kenceng. Yen boten kita kendhaleni kanthi kenceng, kados dene jaran ing inggil kalawau, pitembungan lan solah tingkah kita saged mbilaeni kita lan mbilaeni tiyang sanes. Caranipun ngendhaleni ilat inggih punika srana tansah mbangun utawi ngarahaken pangangen-angen lan pikiran kita tumrap samukawis ingkang sae (Flpi 4: 8). Tansah nggadhahi positive thinking (penggalih ingkang sae) lan nebihi negative thinking (penggalih ingkang awon).
Jaran yen purun ngendhaleni dhiri lan dipun kendhaleni, badhe saged ngeteraken tiyang sanes dhateng papan ingkang katuju kanthi wilujeng lan ayem. Menawi kita purun ngendhaleni dhiri lan dipun kendhaleni dening Roh Suci, pandamel kita ugi saged murugaken tiyang sanes wilujeng lan ayem. [ST]
“Kendhalenana ilatmu kalawan pikiran kang becik!”


Selasa, 13 Agustus 2013

Ngomong Doang !

Bacaan : Yakobus 2:14-26 
Nyanyian : 
KJ 424:1,2
Nats : Demikian juga halnya dengan iman: Jika iman itu tidak disertai perbuatan, maka iman itu pada hakekatnya adalah mati. (ay 17)
Seorang pengemis tua berjalan tertatih-tatih dengan tongkat di tangannya. Setiap hari kegiatannya minta belas kasihan orang dari rumah ke rumah. “Nyuwun paring-paring, sawelasipun” kata si pengemis tua tersebut.
Mendengar kata-katanya, seorang bocah minta kepada ibunya untuk memberi uang, minuman, dan makanan kecil untuk diberikan kepada si pengemis tersebut. “Ini, Nak, sedikit uang, segelas air, dan sebungkus nasi untuknya.” Bocah itu memberikan kepada si pengemis itu dengan hati iklas dan muka berseri-seri. Pengemis tua itu berkata: “Matur nuwun, Nak, kula dongakaken benjang dados pengusaha ingkang sukses lan tansah dipun berkahi dening Gusti”. “Amin” jawab si bocah. Si pengemis tua itu menuju rumah berikutnya “nyuwun paring-paring, nyuwun sak piwelasipun”. Seorang pemuda keluar dari rumah dan berkata: “Minta maaf ya pak, tidak ada uang kecil, lain kali saja ya pak”. Pengemis tua itu menjawab: “Matur nuwun, Nak, boten dados menapa”.
Siapakah dari kedua anak itu yang punya iman? “Kedua-duanya punya iman”. Siapakah di antaranya yang mempunyai iman sejati? Tentu bocah kecil yang memberikan uang, segelas air, dan sebungkus nasi. Bacaan kita hari ini menegaskan: “Demikian juga halnya dengan iman: Jika iman itu tidak disertai perbuatan, maka iman itu pada hakekatnya adalah mati.”
Untuk saya dan saudara, apakah kita memiliki iman yang sejati seperti bocah kecil itu? Bagaimana jawaban kita? Tentunya, kita tidak cukup omong doang dengan iman yang kita miliki. Dan, kita harus memiliki perbuatan-perbuatan yang nyata melalui kepedulian kita kepada mereka yang patut dipedulikan. Karena, dengan iman yang disertai perbuatan menjadikan iman kita hidup dan menghidupi diri sendiri maupun orang lain. Amin (DG)
Iman tumbuh dari perbuatan Tuhan dan hidup dari perbuatan kita.


Senin, 12 Agustus 2013

Jaman Edan

Waosan: Mateus 13:16-17.    
Pamuji: 
KPK 193:1,2,3.
Nats : “Nanging rahayu mripatmu, jalaran bisa ndeleng lan kupingmu, amarga bisa krungu” (ayat 16).
Saperangan tiyang sami ngresula yen ningali lan ngraosaken maneka warni peristiwa (lelampahan) ingkang nedahaken wontenipun karisakan mental, karisakan alam, lan karisakan tatananing gesang, ingkang ndadosaken manungsa salah polah tingkahipun. Ing satengahing masyarakat Jawi kawontenan ingkang mekaten punika kasebut jaman edan. ///
Ing ngandhap punika gegambaranipun:
Wong apik ditampik
Wong jahat padha munggah pangkat
Wong agung kesinggung
Wong ala kapuja-puja
Pengkhianat nikmat, durjana saya sempurna
Akeh wong adol ngelmu, ngakune suci, sucine palsu
Wong lugu keblenggu, wong mulya kinunjara
Wong wadon ilang wirange
Wong lanang ilang kaprawirane
Akeh manungsa kang wus ilang kamanungsane
Lali marang Allahe, kang diuber donyane
Akeh wong pinter padha keblinger
Kang bener thenger-thenger
Ndulu kahanan kang ora bener.
Injil Mateus 13:16-17 punika isi wujuding berkah lan kabegjan kangge para tiyang pitados dhumateng Gusti Yesus Kristus. Berkah lan kabegjan punika arupi: sami dipun parengaken ningali lan mireng pawartos bab Kraton Swarga lumantar piwucal lan pakaryanipun Gusti Yesus Kristus. Kanthi mekaten para tiyang pitados sami dipun paringi pangertosan bab-bab ingkang luhur, ingkang perlu dipun tindakaken, supados saged mbangun gesang ingkang leres. Kanthi mekaten kita dipun paringi kekiyatan ngadhepi jaman edan menika, supados kita sampun ngantos tumut edan. Amin. (Esha).
“Saged ningali lan mireng pakaryan lan dhawuh luhuripun Gusti menika kabegjan sejati.”


Jumat, 02 Agustus 2013

Mbelani Kayekten

Waosan: Lelakone Para Rasul 25: 1 – 12. 
Pamuji: 
KPK 85
Nats : “Kula sekedhik kemawon boten lepat, punapa dhateng angger-angering Toretipun tiyang Yahudi, punapa dhateng Padaleman Suci utawi dhateng Sang Nata Agung.” (ayat 8)
Proses pangadilanipun Rasul Paulus wiwit kacepeng punika dangu sanget, langkung saking kalih tahun. Temtu punika saged ‘mblengeri’ tumrap Paulus. Nanging karana panjenenganipun boten rumaos lepat, pramila Paulus taksih setya rawuh ing pengadilan punika malah ngawontenaken panjawab: “Kula sekedhik kemawon boten lepat, punapa dhateng angger-angering Toretipun tiyang Yahudi, punapa dhateng Padaleman Suci utawi dhateng Sang Nata Agung.” (ay. 8).
Paulus boten ajrih dhateng tiyang-tiyang Yahudi lan Sang Nata Agung. Panjenenganipun tetep setya ing kayekten (bebener). Karana punapa ingkang dipun lampahi boten wonten ingkang lepat, pramila panjenenganipun paring panjawab (pembelaan) ingkang panjang kados ingkang kacatet ing Para Rasul 24 : 10- 21.
Paulus boten kagungan tujuan supados mimpang ing pengadilan punika, nanging karana rumaos dados muridipun Gusti Yesus perlu mbelani kayekten kados ingkang sampun dipun lampahi Gusti Yesus. Kanthi mekaten Paulus kepingin nunggak semi kaliyan Gusti Yesus ingakang dados Gusti lan Gurunipun. Ingkang dipun lampahi dening Paulus boten karana tujuanipun piyambak nanging kepingin kayektenipun Gusti kababar ing alam donya. Pramila ingkang penting Paulus nglampahi ingkang leres, dene asilipun kados pundi, utawi panjenenganipun wilujeng punapa boten, boten dados penggalihipun. Rasul Paulus wantun mbelani kayekten nadyan resikonipun boten entheng. Paulus boten pados slamet, aman utawi sekecaning gesang.
Kita minangka pendherekipun Gusti Yesus kaparingan patuladhan dening Paulus. Kita tinimbalan nglajengaken dados Paulus-Paulus jaman sapunika. Punapa ingkang sampun kita lampahi? Wantun mbelani kayekten klayan sadaya resikonipun utawi pados slamet, aman lan sekecaning gesang? [BPur]
“Kita kabenerake dening Sang Kristus supaya njejegake bebener.”